Kijk niet terug, kijk niet vooruit. Het gaat om het NU!

Als er één ding is dat ik pas wat later geleerd heb dan is het wel de kunst van het grijpen van het moment. In gedachten was ik (en nog steeds) alsmaar bezig met alles wat er gebeurd is. Lang geleden, gisteren, de woordenwisseling van zojuist. Allemaal verleden tijd.

Blijven malen

Analyseren tot je er gek van wordt: waarom zei hij dat nou tegen mij? Wat als er gereorganiseerd gaat worden (bij een vroegere werkgever). Ai, de reorganisatie is een feit, er moeten 17 mensen uit; ik ook? En veel later: Zal ik nou wel of niet mijn baan opzeggen en gaan voor het zelfstandig ondernemerschap (check, done)? Enzovoort.

Je kunt urenlang malen over een baanloze toekomst en dat je met je gezin onder een brug komt te wonen. Tegelijkertijd weet je dat al dat tobben totaal zinloos is. En intussen dient zich de volgende gedachte al weer aan. Het volgende probleem waar je je hersens over moet laten kraken. Zeker wanneer je van nature veel in je hoofd zit, kan het lastig zijn die gedachten tot rust te brengen.

Jezelf verwijten maken over die geëscaleerde ruzie van zojuist - was dat gestrekte been echt nodig? Nee zeggen tegen dat geweldige aanbod vorig jaar - en kijk wat voor rotbaas je nu hebt. Had ik destijds niet zo lomp gereageerd, had ik nu niet alleen op een flatje 1 hoog achter gezeten.

Toekomst en verleden kunnen je behoorlijk in de weg zitten.

Ik geniet ontzettend van vooral non-fictie boeken (en een Nesbö of Nicci French op z’n tijd, die je helemaal in het verhaal trekken). Boeken over hoe je jezelf en je tijdsbesteding kunt verbeteren. Een belangrijk inzicht dat tijdens al dat lezen steeds meer bleef hangen - en o wat heb ik daarvoor zweverige boeken doorgeworsteld, veel zweveriger dan bij mij past - was dat het gaat om het nu, om de keuzes die je vandaag kunt maken. En elke dag weer. Dat is voor mij de kracht van het Nu. Gisteren was een baaldag, het gesprek met die mogelijke klant totaal verprutst. Die vraag om gratis een workshop te verzorgen misschien niet zo handig aangepakt. Geen punt! Vandaag ligt open en wacht op jouw keuze. Ook al staan er een lange vergadering en 2 belafspraken op het programma, de rest van de tijd mag je, nee moet je, naar eigen inzicht invullen. En vooral wat je niet doet is essentieel- de echte productiviteitsreus is degene die gemakkelijk en toch weldoordacht ‘nee’ zegt. Toch alles proberen te doen is een garantie op blijven aanmodderen, frustratie en werk- en andere stress.

Niets moet

Niets moet - niemand vertelt je dat je nachtenlang moet malen over die reorganisatie, hoe begrijpelijk ook. Ondertussen heb je er zelf geen enkele invloed op, en al je gemaal draagt al helemaal geen oplossingen aan. Wacht liever rustig af tot de feiten op tafel liggen en trek dan weloverwogen je plan. Lig je eruit, maak er het beste van. En zeg niet dat ik jouw situatie niet ken. Nee, ik ben inderdaad nooit ontslagen. Wel heb ik in het reorganisatie-schuitje gezeten en heb ik mijn deel meegemaakt van minder leuke situaties. Laten we het over jou hebben, niet over mij. Ik weet heus wel dat je tijdens een ontslagronde een bijzonder pijnlijk proces doormaakt waarin er veel vervelende dingen op je afkomen. Alleen, het hoeft je niet te verlammen. Je wordt niet op straat gezet, het is niet het eind van de wereld. Neem een periode van bezinning. Overweeg je mogelijkheden en voel wat die met je doen. Maak dan je keuzes.

Keuzes maken kan heel erg lastig zijn. Zeker wanneer de gevolgen groot en onoverzichtelijk lijken. Toch zegt het cliché dat geen keuze maken ook een keus is. En dat is waar: ga je jaren door in een saaie baan, of kijk je langzaam om je heen? Blijf je elke dag drie uur besteden aan het managen van je inbox, of ga je daar iets aan doen?

Alles mag

Voor mijzelf was één van de meest lastige keuzes, ruim 4 jaar geleden, het opzeggen van mijn baan om te kiezen voor een onzeker bestaan als zelfstandig trainer-coach. Lang over gedubd; wel besloten; geen dag spijt gehad. Afgezien van de vrijheid die zo'n bestaan geeft, heb ik veel meer geleerd dan de jaren daarvoor, ook over mijzelf als mens.

Als er één ding is dat ik je mee zou willen geven is het dat: af en toe moet je gewoon de stoute schoenen aantrekken en enigszins onderbouwd in het diepe springen. Bewust nee zeggen tegen het één, zodat je het ander mogelijk maakt. Daar is geen kant-en-klaar recept voor te geven, de uiteindelijke beslissing ligt helemaal alleen bij jou, eventueel in samenspraak met geliefden of anderen dichtbij je. Maar je zult het wel zelf moeten doen. Duiken leer je niet wanneer je op de kant blijft staan kijken naar anderen.

O ja, ook geleerd: ondanks wat goeroes je vaak beloven is er geen magische truc om je gedachten te stoppen. Echt niet. Rust in je hoofd vergt hard werken. Vraag me gerust hoe als je daar meer over wilt weten. Dat is een onderwerp op zich, voor nu houden we het even hier bij.

Waartegen zeg jij vandaag nee – en ja?

Foto: Flickr/Garrett Coakley